het Domein

Onze tuin is nog steeds een erfenis van Marieke haar ouders, wel hebben wij de afgelopen 4 jaar hier veel plezier aan en in beleefd maar wisten van meet af aan dat er grondige wijzigingen aan vooraf zouden gaan voordat we konden zeggen "het is onze tuin". Deze wijzigingen gaan er dan nu eindelijk komen, de grote tuin metamorfose komt er aan en wel in het jaar 2007.

Na een lange tijd van nadenken, meten en goede gesprekken met meerdere tuin liefhebbers is er dan een ruwe schets voor onze nieuwe tuin gemaakt. Hierna worden enkele hoveniers uitenodigd om eens mee te denken over ons plan en daar een offerte over uit te brengen. Na geruime tijd van wikken en wegen blijft er een hovenier over in de hoge hoed, fa. Huisman Zaandam zal de klus gaan klaren. Marieke zal zorgdragen voor het opkuilen van de planten welke zij wil bewaren. Deze worden tijdelijk gestald in de moestuin, die zullen we toch niet gebruiken dit jaar. Wat na de tweede week van juni nog in de tuin staat wordt er door de hovenier vakkundig uitgehaald en afgevoerd, inclusief al het gras wat nu nog over is en wat er meer uit ziet als een onkruid veld in plaats van een biljardlaken.

Precies op tijd, zoals afgesproken, begint Frank met zijn team de hele tuin leeg te halen en het dode gras onder te fresen. Het resultaat is een enorme grote zwarte vlakte welke later zal worden opgehoogd met nieuwe schone grond.

Vol goede moed werd er elke morgen aan onze klus begonnen. De enige spelbreker was keer op keer de regen. Dagen lang konden de mannen niets doen, kwamen ze, keken de situatie aan en besloten om maar weer te gaan. Wekenlang was het terrein een grote modderpoel, compleet onbegaanbaar. Doordat het tuinpad er ook uit gehaald was om opgehoogd te worden waren wij genoodzaakt om door deze modderpoel de voordeur te bereiken. Menig keer is de regen vervloekt en hoopte wij vurig op enkele dagen droog weer, dan zou in ieder geval het tuinpad weer fatsoenlijk herbestraat worden, dan konden wij weer eens met droge voeten tot de voordeur komen.

Maar zoals een bekend Nederlands spreekwoord zegt: "na regen komt zonneschijn" en weldra wordt het dan uiteindelijk toch mooi droog weer. Droog genoeg om met groot materiaal onze klus te hervatten. Het gedeelte onder de nieuwe bestrating wordt 40 cm diep uitgegraven en de vrijkomende grond wordt gebruikt om de tuin gedeeltelijk op te hogen. 30 kuub zand is er aangevoerd om de plaats in te nemen van de uitgehaalde grond, maar wel nadat er wegenbouwdoek onder is gelegd om een gelijkmatige druk verdeling te creëeren. Voor de verdere ophoging van de tuin is nog eens 50 kuub grond nodig waarmee we aardig op de gewenste hoogte komen. Het hele oppervlakte is nu zo ongeveer 15 tot 25 cm opgehoogd, hiermee hopen we wateroverlast na een felle regenbui tot het verleden te verbannen.

Bij een nieuw erf hoort een nieuw toegangshek. Na een bezoek aan van Vliet kastanjehout te Langbroek wisten we meteen wat we wilden hebben. Dan ook maar meteen besteld, wel zo makkelijk. Het plaatsen doet Rob zelf, met hulp van een goede buur. (Jacco) Het is nog lang niet af maar we zijn al zo trots als pauwen, het wordt steeds mooier, het wordt steeds meer "van ons". Nu wordt het hoog tijd dat ook de paden aangelegd worden, kunnen we eindelijk met schone schoenen en droge voeten de voordeur betreden.

De paden zijn uitgezet, links boven en midden zien jullie het met nostalgische bermplanken geplaveide toegangspad. Bermplanken werden vroeger langs de rijkswegen gebruikt als hectometer paaltjes. Een gedeelte in de grond en een gedeelte boven de grond, aan elkaar bevestigd met een ijzerdraad, zodat het bovenste gedeelte kon omklappen bij een aanrijding. Voor ons zijn ze een eerbetoon aan Marieke haar vader die heel lang in dienst is geweest bij de Provincie als kantenier. De onderste twee foto's tonen het schelpenpad in wording, dit wordt het romantische pad door het gras heen, met links en rechts plaatsjes voor zitjes en enkele kunstwerken.

De contouren van het geheel beginnen nu duidelijk beeld te vormen. Rob zijn paradepaardje, de vlaggenmast, staat ook reeds op zijn plaats en de molensteen waar straks de buitenlamp in komt te staan ligt ook op zijn plek. Het wordt hoogtijd dat de hoofdstroomkast (blauw plastic) weer binnen komt te staan, zoals het nu is vindt de NUON een zeer slecht idee. Dus Marieke haar blokhut moet er komen. Deze is nu bij de fa Leegwater Houtbereiding in Heerhugowaard, waar hij wordt geïmpregneerd, zodat er geen onderhoud gepleegd hoeft te worden. Rob haalt hem zelf op in Heerhugowaard en levert hem keurig af, zo ver mogelijk in de steeg bij onze ark. Het bouwen kan beginnen, Jan-Otto (wederom een goede buur) ziet vanuit zijn eigen tuin Rob zwoegen en kan zijn jeukende handen niet bedwingen en komt onmiddelijk te hulp bij deze hete maar o'zo mooie klus.

In de tussentijd heeft Marieke om de plaatsjes heen de heggetjes geplant, hierdoor komen de kunstwerken nog meer tot hun recht. Rob en vriend Erik hebben ook niet stil gezeten en de antieke lantaarn staat ook in de molensteen en verlicht op donkere avonden het erf vanaf een centrale plaats. Op een mooie zomerdag is het gras aan de beurt. Er is geadviseerd om rollen te nemen, meteen resultaat en een betere kwaliteit gras. Met 2 man een hele dag noeste arbeid en dan al dat water geven, wat is dat toch hard werken voor deze jongens. Nou maar hopen dat het volgend jaar goed is aangeslagen en we een mooi groen tapijt hebben. Als laatse komen er nog 6 bomen, 2 fruitbomen en 4 lei-platanen, deze worden in het najaar gebracht en geplaatst en dan is de klus voor de hovenier af.

Het resultaat mag er wezen en we zijn helemaal dik tevreden.

Zowel overdag als wel in het donker een park-achtig geheel.

Dit is ons "park de Plexat".